Італьянская мова
.png)
Італьянская мова — гэта мова Італіі, некаторых рэгіёнаў Швейцарыі, Славеніі і Харватыі, а таксама рэспублікі Сан-Марына. Яна з'яўляецца дзяржаўнай у Італіі, Сан-Марына, адной з дзяржаўных моў Ватыкана і Швейцарыі. Агулькая колькасць носьбітаў італьянскай мовы на сёння складае каля 70 мільёнаў чалавек.
Італьянская мова належыць да раманскай групы індаеўрапейскай сям'і. Гэта значыць, што, напрыклад, яна больш падобная да беларускай, чым арабская ці татарская, што не належаць да індаёўрапейскай сям'і, але менш падобная да яе, чым польская ці баўгарская.
Італьянская мова паходзіць ад лаціны — мовы старажытнага Рыму. Пасля распаду Рымскай імперыі на тэрыторыі Італіі былі распаўсюджаныя некалькі мясцовых варынятаў «народнай лаціны». Аснову сучаснай італьянскай мовы складае тасканскі (фларэнтыйскі) дыялект, на якім пісалі сусветна вядомыя італьянскія класікі Дантэ, Петрарка, Бакача. Асобныя дыялекты (венецыянскі, неапалітанскі і інш.) існуюць у італьянскай мове дагэтуль.
Італьянскую мову часта называюць адной з самых прыгожых і мілагучных моў свету, ці нават самай прыгожай. Таксама яна вядомая як мова класічнай музыкі. Уся музыкальная тэрміналогія мае італьянскае паходжанне. З італьянскай мовы паходзяць таксама шэраг кулінарных, архітэктурных тэрмінаў ды інш.
Калі вы ўжо ведаеце якою-небудзь еўрапейскую (германскую або раманскую) мову, дык вывучыць італьянскую вам будзе значна лягчэй, бо вам ужо, пэўна, вядомыя такія рэчы, як артыклі, перфект — імперфект, дыфтонгі і інш., а таксама многія агульнараманскія словы. Найпрасцей будзе вывучыць італьянскую мову таму, хто ўжо ведае іспанскую.
У любым выпадку, італьянская мова настолькі простая, наколькі ўвогуле можа быць простай для вывучэння замежная мова. Яна мае надзвычай простую фанетыку, у якой няма ні сістэмы доўгіх і кароткіх галосных, ні цвёрдых і мяккіх зычных. Амаль усе гукі італьянскай мовы ёсць і ў мове беларускай. Італьянская арфаграфія прасцей нават за беларускую, не кажучы пра вар'яцкую англійскую арфаграфію. Лексічны склад італьянскай мовы мае шмат лацінізмаў, якія трапілі і ў нашую мову, што спрыяе запамінанню слоў. Наўрад ці будзе цяжка вывучыць, што «камера» — гэта пакой, «лучэ» — святло, а «студзіарэ» — вучыцца. Таму вывучэнне італьянскай мовы прынясе адно задавальненне.
Урок 1 — алфавіт; спражэнне дзеясловаў; пытанні і адказы
Урок 2 — дыфтонгі; спражэнне дзеясловаў; дзеепрыметнкі
Урок 3 — літары C і G; спражэнне дзеясловаў; дзеяслоў ESSERE; прыметнікі
Урок 4 — літара H; дзеяслоў AVERE; прыметнікі; род назоўнікаў; невызначальны артыкль
Урок 5 — літара Q; дзеяслоў POTERE; множны лік назоўнікаў; частковы артыкль; словы QUESTO і QUELLO
Урок 6 — літары S і Z; элізія; дзеяслоў SAPERE; род і лік назоўнікаў і прыметнікаў
Урок 8 — спалучэнні NC і NG; асабовыя займеннікі трэцяй асобы; словы CHI і CHE COSA; дзеяслоў FARE
Урок 9 — спалучэнне SC; лічэбнікі ад 1 да 10; словы MOLTO, POCO, TROPPO, TANTO, QUANTO