Іспанская кухня

Іспанская кухня (ісп. gastronomía de España)— нацыянальная кухня Іспаніі. Іспанская культура мае розныя спосабы прыгатавання ежы, якімі яна ўзбагацілася дзякуючы ўкладу розных рэгіёнаў краіны. Арыгінальная кухня вагаецца паміж сялянскай і прыбярэжнай і паказвае разнастайнасць, якая тлумачыцца мноствам культур, прыродных і кліматычных умоў^[1]. На іспанскую кухню моцна ўплывалі людзі, якія заваёўвалі яе тэрыторыю напрацягу гісторыі, гэтаксама як гарады і калоніі, якія пазней увайшлі ў склад Іспаніі. Гэтая сітуацыя прывяла да вялікай разнастайнасці кулінарных тэхнік і інгрыдыентаў.

Невядома, колькі стагоддзяў таму іспанская кухня пачала выдзяляцца з еўрапейскай, але прыкладна на мяжы XIX і XX стагоддзяў яна пачала набываць нацыянальную адметнасць з рознымі стравамі і кулінарнымі тэхнікамі, уласцівымі толькі ёй. Усе веды пра кулінарыю дайшлі да нас у працах аўтараў, якія спецыялізаваліся на гастраноміі і змаглі ўзвысіць і папулярызаваць ейныя стравы, даследаваць яе гісторыю і вытокі^[2]. Гэтыя аўтары цяпер маюць супольнае імя "гастранамічнае пакаленне 27". З гэтага моманту іспанская кухня змянілася і цяпер утварае сабой тое, што завецца сучаснай іспанскай кухняй.

Разнастайнасць спосабаў прыгатавання ежы прымусіла некаторых аўтараў казаць пра яе як пра шэраг кухань, то бок "кухні Іспаніі". У сучаснай іспанскай кухні адначасова існуюць дзве рэальнасці: адна класічная і папулярная кухня, заснаваная на традыцыях; другая - сучасная кухня, якая выкарыстоўвае найбольш інавацыйныя і арыгінальныя кулінарныя тэхнікі кухараў, якія дасягнулі міжнароднай славы^[1]. Класічная кухня мае вельмі глыбокія рэлігійныя карані^[3]. Некаторыя тыповыя харчовыя звычаі іспанскіх рэгіёнаў сталі міжнароднымі, напрыклад, тапас^[4]^[5]. Сярод іспанскіх інгрыдыентаў - сыры, якіх існуе мноства відаў, таму што вырабам сыроў займаліся здаўна. Іспанская кухня таксама валодае вялікай разнастайнасцю він, некаторыя знакамітыя вінныя рэгіёны атрымалі вядомасць па-за межамі Іспаніі. Хоць віно і з'яўляецца нацыянальным напоем, у некаторых паўночных раёнах таксама вельмі папулярныя іншыя напоі, напрыклад сідр.

Асноўныя стравы

Паэлья

Крыніцы

↑ ^1,0 ^1,1 Robuchon, Joël (2004). «España». Larousse gastronomique en español. Barcelona: Larousse. pp. 462-465. ISBN 9788483325278.
↑ Pérez, Dionisio. Guía del buen comer español: inventario y loa de la cocína clásica de España y sus regiones. Madrid: Sucesores de Rivadeneyra. pp. 282-288. OCLC 636259164.
↑ Pascual, Carlos (1977). Guía gastronómica de España. Madrid: Al-Borak. p. 28. ISBN 9788470070471.
↑ Becerra Gómez, Enrique (2009). El gran libro de la tapa y el tapeo. Córdoba: Almuzara. ISBN 9788492573516.
↑ Luján, Néstor (1998). El ritual del aperitivo: avisillos, llamativos y tapas (1.ª edición). Barcelona: Folio. ISBN 9788475833378.

Літаратура

Испанская кухня [Текст] / [гл. ред.: А. Барагамян]. - Москва : Директ-Медиа, 2011. - 68, [1] с. : цв. ил.; 28 см. - (Кухни народов мира; Т. 19).; ISBN 978-5-7475-0102-7

[Robuchon-1] 1,0 ^1,1 Robuchon, Joël (2004). «España». Larousse gastronomique en español. Barcelona: Larousse. pp. 462-465. ISBN 9788483325278.

[2] Pérez, Dionisio. Guía del buen comer español: inventario y loa de la cocína clásica de España y sus regiones. Madrid: Sucesores de Rivadeneyra. pp. 282-288. OCLC 636259164.

[3] Pascual, Carlos (1977). Guía gastronómica de España. Madrid: Al-Borak. p. 28. ISBN 9788470070471.

[4] Becerra Gómez, Enrique (2009). El gran libro de la tapa y el tapeo. Córdoba: Almuzara. ISBN 9788492573516.

[5] Luján, Néstor (1998). El ritual del aperitivo: avisillos, llamativos y tapas (1.ª edición). Barcelona: Folio. ISBN 9788475833378.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]