Іспанская кухня
Іспанская кухня — нацыянальная кухня Іспаніі. Іспанская культура мае розныя спосабы прыгатавання ежы, якімі яна ўзбагацілася дзякуючы ўкладу розных рэгіёнаў краіны. Арыгінальная кухня вагаецца паміж сялянскай і прыбярэжнай і паказвае разнастайнасць, якая тлумачыцца мноствам культур, прыродных і кліматычных умоў[1]. На іспанскую кухню моцна ўплывалі людзі, якія заваёўвалі яе тэрыторыю напрацягу гісторыі, гэтаксама як гарады і калоніі, якія пазней увайшлі ў склад Іспаніі. Гэтая сітуацыя прывяла да вялікай разнастайнасці кулінарных тэхнік і інгрыдыентаў.
Невядома, колькі стагоддзяў таму іспанская кухня пачала выдзяляцца з еўрапейскай, але прыкладна на мяжы XIX і XX стагоддзяў яна пачала набываць нацыянальную адметнасць з рознымі стравамі і кулінарнымі тэхнікамі, уласцівымі толькі ёй. Усе веды пра кулінарыю дайшлі да нас у працах аўтараў, якія спецыялізаваліся на гастраноміі і змаглі ўзвысіць і папулярызаваць ейныя стравы, даследаваць яе гісторыю і вытокі[2]. Гэтыя аўтары цяпер маюць супольнае імя "гастранамічнае пакаленне 27". З гэтага моманту іспанская кухня змянілася і цяпер утварае сабой тое, што завецца сучаснай іспанскай кухняй.
Разнастайнасць спосабаў прыгатавання ежы прымусіла некаторых аўтараў казаць пра яе як пра шэраг кухань, то бок "кухні Іспаніі". У сучаснай іспанскай кухні адначасова існуюць дзве рэальнасці: адна класічная і папулярная кухня, заснаваная на традыцыях; другая - сучасная кухня, якая выкарыстоўвае найбольш інавацыйныя і арыгінальныя кулінарныя тэхнікі кухараў, якія дасягнулі міжнароднай славы[1]. Класічная кухня мае вельмі глыбокія рэлігійныя карані[3]. Некаторыя тыповыя харчовыя звычаі іспанскіх рэгіёнаў сталі міжнароднымі, напрыклад, тапас[4][5]. Сярод іспанскіх інгрыдыентаў - сыры, якіх існуе мноства відаў, таму што вырабам сыроў займаліся здаўна. Іспанская кухня таксама валодае вялікай разнастайнасцю він, некаторыя знакамітыя вінныя рэгіёны атрымалі вядомасць па-за межамі Іспаніі. Хоць віно і з'яўляецца нацыянальным напоем, у некаторых паўночных раёнах таксама вельмі папулярныя іншыя напоі, напрыклад сідр.
Асноўныя стравы[правіць]
- Паэлья
Крыніцы[правіць]
- ↑ 1,0 1,1 Robuchon, Joël (2004). «España». Larousse gastronomique en español. Barcelona: Larousse. pp. 462-465. ISBN 9788483325278.
- ↑ Pérez, Dionisio. Guía del buen comer español: inventario y loa de la cocína clásica de España y sus regiones. Madrid: Sucesores de Rivadeneyra. pp. 282-288. OCLC 636259164.
- ↑ Pascual, Carlos (1977). Guía gastronómica de España. Madrid: Al-Borak. p. 28. ISBN 9788470070471.
- ↑ Becerra Gómez, Enrique (2009). El gran libro de la tapa y el tapeo. Córdoba: Almuzara. ISBN 9788492573516.
- ↑ Luján, Néstor (1998). El ritual del aperitivo: avisillos, llamativos y tapas (1.ª edición). Barcelona: Folio. ISBN 9788475833378.