Вішня
Вішня (Cerasus vulgaris Mill.) — садавіна. Пладовая культура. Расце на дрэвах. Рана пачынае даваць ураджай (на 3-4 год). Вішня адносіцца да сямейства Ружакветных (Rosaceae). Кветкі белыя ці ружовыя. У свеце расце каля 150 відаў вішні. Вішня звычайная (кіслая, Prunus cerasus) у прыродзе не сустракаецца. Чарэшня ці вішня птушыная: Cerasus avium (L.) Moench. больш цеплалюбівая. Формула кветкі *K5C5A10+10+10G1-. Плод — касьцянка, але сочная, як і ў слівы і абрыкоса[1].
Вішня мае добрыя харчовыя якасці пладоў, зімаўстойлівасць. Ураджай дасягае 10 тон з 1 гектара. Вішня ўтрымлівае ад 7,3 да 17,5% цукроў, 0,8-2,4% кіслаты, 0,15-0,88% дубільных рэчываў[2]. Выкарыстоўваецца ў ежу як у сырым выглядзе, так і пасля апрацоўкі (вішнёвае варэнне, джэм, віно, наліўкі, кампоты, кандытарскія вырабы). у складзе пірагоў. З вішні выціскаюць сок. Лісце вішні дадаецца ў кансервы, напрыклад у Салёныя агуркі.
Паходжанне назвы[правіць]
Рус. вишня (бел. вишня, укр. вишня ад старажытнагрэчаскага βυσσινιά (< βύσσινος)) — грэцызм, яно прыйшло ў старажытнарускую, а потым, адпаведна і ва ўсходнеславянскія мовы, з’яўляецца народным запазычаннем, якія з’явіліся ў выніку непасрэднага кантакту дзвюх моў[3].
Глядзіце таксама[правіць]
Крыніцы[правіць]
- ↑ Сауткина, Т. А. Ботаника. Практикум по морфологии растений. // Т. А. Сауткина, В. Д. Поликсенова. — Мн.: БГУ, 2017. — С. 182
- ↑ Веньяминов, А. Н. Вишня (род растений) // Большая советская энциклопедия, 3-е изд.: в 30 т. / Гл. ред. А. М. Прохоров. — М.: Сов. энциклопедия, 1969—1978.
- ↑ Гарник, А. В. Грецизмы в восточнославянских языках // Филологические штудии. — Вып. VII. — Минск: БГУ, 2009. — С. 6-7.
|
Гэта пачатак кнігі пра сельскую гаспадарку. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы і дапоўніўшы яе. |